BAŞINIZ GÖĞE DEĞMESİN ASLA

Zaman öldürüyor iyisiyle kötüsüyle hem de hiç ayırt etmeden. Acı denen o malum zorbada doğmaya kendini doğurmaya devam ediyor. Biz zavallı insan parçacıkları bu hummalı dünya sahnesinde, sahnenin tozuna karışıp birileri tarafından halının altına süpürülüyorduk. Olan biten her şey korkunçtu. İnsan hiç gün yüzü görmeden, oh be ne güzel de yaşadım demeden gider mi yahu. Öldük, öldük, ölerek çoğaldık, ölerek azaldık. Dünya dönmeye biz de ölmeye zaman da gömmeye devam etti. Hangi şarkı demler şimdi soğumuş çayımızı, hangi şiir iyi gelir kanamış dizlerimize! İnsan gülümsemekten utanır mı, kahkahalarda bulup kendini garipçe kapatır mı? Kusasım var içimden bütün kötülüklerinizi, küfredesim var samimiyetsiz ilişki ağlarınıza, bağırıp bağırıp tüküresim var suratınıza. Mazlumun kanı yapışsın ruhunuza, garibanın ahı şimşek misali çaksın makamlarınıza, başınız göğe değmesin asla!