Başka birinde sendeki güveni görememek ne kadar zor. Başta kolay geliyo bazı şeyler, sanki olağan sanki normal sanki daha iyi olucakmışsın gibi. Ama eksik kalan yerler doldurulamadığında yeniden başa sarıyorum. Güzel gülümsemelerin ardında pat küt saklanmış gözyaşları var. Ve bunlar öyle bi anda geliyo tutmak mümkün olmuyo. İçimde susturmaya çalıştıklarım hep patlak veriyo, ben o kadar bastırmaya çalışırken onlar o kadar kolay çıkıyo ki ortaya harcadığım emek, zaman, çaba bi sn içinde siliniyo. Elde var sıfır moduna geçiyorum. Özledim hıçkırıkları elimdeki son şey oluyo sonra. Sonra da ardı arkası kesilmeyen küfürler, aralara kaçışan yalvarışlar.. Gidişinin bu kadar acıtcanı bilseydim, belki de gelmene hiç izin vermezdim.