Bazen Herkes Gibi

Bir kadın, şehri terk ediyor hep aynı noktadan.
hiç gitmediği yerlerde vakit geçiriyor adam,
ardındakiler.
hiç kimse gibi,
bazen, herkes gibi.
ben o herkesin, yalancısıyım.

bir şarkı içer gibi.
sigaranın içe çekilmiş bütünlüğüdür gitmek,
derin bir nefes, en büyük yalnızlıktır.

hep aynı yerden öksürüyor adam,
sonra içine çekiliyor,
garip.
garip güzel bir kelime
tıpkı tedirginlik gibi.

manzaraları çoğaltıyor kadın,
sonra yollar uzuyor.
saçları uzuyor,
manzaraya karşı, soluklanıyor hiç kimseler,
aklında evden kaçışı barındırıyor sadece çocuklar
yollar ikiye ayrılmayı seviyor,
ayırmayı.
özlemek, vakit kaybı.

sökülsün tamamen kökleri içimizden, diyor kadın.
titrek bir tedirginlik, yaşayalım, diyor adam.
tedirginlik, güzel bir kelime

mutsuzluğundan ölecek insan en fazla
bütün şiirler, yoğun bakımda yazılmış gibi,
gökyüzüne şükür.


kahrolsun bütün şarkılar diyor kadın,
hep aynı şeyleri tekrarlıyor fotoğraflarından adam,
ağlamak sıkıcı.
kemikleri kırılacak gibi oluyor çocuğun,
sonra ağırlığını ona veriyor, kadın
acı birden bire, katlanıyor.
yapma, diyor adam..
acı yerinden kalkmıyor nede olsa.

ortası yok,
olsaydı, ortada buluşur, birer demli çay içerdik.
şarkı çoktan bitmiş.
ama yollar, uzun
zaman üşüyor hala o şehirlerde.
mevsimlere bağlı kalmadan.

İsmet BAYGIN