Bazen karanlık insani tir tir titretiyor

Ufacik ışığa hasret kaldım ben

Bitmek bilmeyen buz gibi kuyuya düştüm de ölmedim
sadece cok üşüdüm

Sonra bi ışık gördüm sanki
asırlardır hic görmemiş gibi yabancı soğuk ve korkutucu geldi

Halbuki ısıtacakti beni

Bense korktum daha da gömdüm kendimi o kuyuya

Ben karanlığın icinde sevdim seni

Kalbim soguktan titrerken sevdim

Göz yaşlarım kururken sevdim

Biliyor musun?

benim hic gecem olmadi

Yada hic gündüzüm olmadi

Senin yokluğun da zifiri karanlık di benim dünyam

Ne gün bildim Ne gece

Sahi beni bu kuyuya iterken hic vicdanin sızlamadı mı?
#zeynonunkalbi