Bazı insanlara Çiçeğin güzelliği batar nefsine, ya da gülün dikeni batar eline.

Çiçeklerin ezildiği gibi, bazen benim de gönlüm incinir. Susmaktan mı? Konuşmaktan mı? Ya da yapmaktan mı, yıkmaktan mı? Hani çiçekler de durduğu yerde zarar görür birdenbire bakmışsın ya kopmuş ya da solmuş. Halbuki çiçek orada duruyordu sadece suskun suskun. Bazı insanlara Çiçeğin güzelliği batar nefsine, ya da gülün dikeni batar eline. Böyle insanlar ne sevdiğine katlanır ne de dikenine. Aramızda bazı insanlar var tıpkı gül gibi. Bu insanlar ne laf atıyor, ne de susuyor. Bu insanların gül gibi duruşu, insanlara diken gibi batıyor. Gülün güzelliğine katlanamıyorlar. Halbuki bu insanlar yapıcıydı ha! Bunlar hakikati, hakkı savunmakla, konuşmakla battı ehl-i küfür. Artık sussa dahi göze batar o! Çünkü nefsi acıdı, gülü eline almak istedi, dikeni acıttı. Ve gün gelir. Sözde çok güzel bir gül değil mi? Al sana hediye ediyorum diye elden ele gezer, geze geze bir bakmışsın solar o güzellik. Benim gönlüm incindi. Savunduğum için, hakkı konuştuğum için, yeri geldi, sustuğum için. İncinişim hakka değil, akladır, fikirlerinedir, düşüncelerinedir, bilinçsizliklerinedir, cahilliklerinedir. Bilmişliklerinedir, kibirlenmelerine, hırslanışlarına, nefislerinin kölesi, nefislerinin emrine köle oluşlarınadır. Gönül bu incinir. Kalp bu kırılır, vicdan bu sızlar. Merhamet bu acır. Ama Rabbi'min imtihanıdır bu, bedenim de sabırlıdır. Selam ve dua ile.