Sığınak bulamadım bu gece. Issız bir dünya veda'hilinde kimseyi bulamıyorum. Kırık ego özlem çekiyor, kalp huzur için zihni teşvik ediyor. Sükûnet içinde kendimi saklamak için bekliyorum. Dünya bir bataklıktır, bilmeyenler öğrenir batarak. Çabaladığım her şey benden uzaklaşır. Gerek insan gerek hayaller.. Beklemek gerek biraz, bekletmek gerek. İnsan sevdiğini bekletirmiş, diğerlerini ise çabucak başından savmak için uğraşırmış. Beklemek ve bekletmekten hiç çekinmem, hayat aceleye gelmez. Zaten bizi sevenler bekler, hayaller de bekler. Ama bizi sevmeyenler her gecikmenin hesabını sorar. Çünkü kendileri önemlidir onlar için, vaktinin olmaması falan önemsizdir. Aklımda birkaç şüphe cereyan eder durur: Siz kimdiniz? Beni bilir miydiniz? Tanır mıydınız gerçekten? Ben sizin hayal ettiğiniz gibi olmadığımdan mı kaybettim sizi? Beklerim sizi; ama beni düşünmeyiniz. Geldiğinizde düşünürsünüz.