Bekliyorum...

Herkes bir harpte...
İnandığı şeyler doğrultusunda ilerliyor.
Bazıları ezip geçmek!
Bazılarını yerle bir etmek istiyor.
Empati yoksunu insanlarla çevrenlenmiş bir düzen
Ve o düzenin içinde savrulan nice hayatlar...
Birileri altın varaklı koltukları için çabalıyor.
Diğerleri iki lokma kuru ekmek için.
Sanki gittiği yere hepsini, herşeyi götürebilecekmiş gibi savaşta birileri.
Dinginlikle ve sakinlikle konuşan çok az.
Onların da sesini duyan var mı?
Bilmiyorum...
Her geçen gün umutla dolan yürekler...
Günden güne kaosa sürüklenmemek için canpare savaşıyor.
Eskiden topla tüfekle savaşılırmış ve eski insanlar buna alışmış.
Lakin dönem top tüfek devri değil!
İlik ilik işliyorlar içimizi...
Ocusu bucusu bölüyorlar!
Böldükçe zenginleşenler
Bölündükçe fakirleşen toplumla alay ediyor!
Bölündüğünün farkına ne zaman varır halk bilmiyorum.
Ama ateş çemberinde kalmış bir kelebek gibi hissediyorum.
Biliyorum yalnız değilim!
Evren denen koca heybetli limanda.
Dünya denen nokta çemberin içinde...
Hapsolmuş hayatlar...
Virüsler...
Uzaylılar...
Yalanlar...
Dolanlar...
Dolar 16 yı görüyor...
Türk paramız hiçliğe sürükleniyor.
Ve buna çare bulmak yerine.
Ağalar paşalar halen birbirini yemekle meşgul.
Ve bazı kesim.
Halen Ocusu bucusu peşinde...
Doluyoruz hep birlikte...
Bakalım taşma şeklimiz nasıl olacak,
Evren bizi ne kadar kaldıracak,
Ve İlahi adalet yaşatılanları nasıl sonlandıracak.
Bekliyorum...