Dipsiz bir kuyuda uzatılacak bir ipi bekliyorum.Ne zaman gelecegini bilmeden ipin umudunun umuduyla yaşıyorum.Güneşin sicaklığını,havanın kokusunu,çiçeklerin rengini,arının sesini duyacağım o günün hayalini hiç yitirmiyorum.
Can bedenden çıkmadıkça umudumu kesmiyorum.Kesmiyorum ki dayanayım dayanayim ki kazanayım.Kazanayım ki bir daha o kuyuya düşmeyeyim.
Yere çarptığında çıkardığı seste duyuyorum yağmurun yağdığını,uzaktan gelen o toprak kokusunu da anlıyorum umudumun yaklaştığını.Toprağa can veren,verecektir banada canımı.
Ben kazanıyorum farkındayım.Kaybetsemde kazanıyorum.
Çünkü kazandığımıda ben biliyorum kaybettiğimide,her şeyin farkında olduğum için kazanıyorum ya zaten.