Hasretten bozma bir yalnızlıkla,
Anılarımızdan çaldım gülüşlerimi.
Tebessüm tadında ,
Oldukça yorgun ve kırıktı...!
Tıpkı yüreğim gibi,
Loş odamda,
Çakan şimşeklerin ışığında,
Düş kırıklarımın hatırasında,
Seni karalıyorum satırlara.
Kara kalemimin ucu tükeniyor,
Yüreğimdeki hasretin ,
Tükenmek nedir ?
Bilmiyor...!
Eskimiş defterimin,
Sayfalarına dökülen,
Acı kahvem.
Sarartıyor yapraklarını,
Tıpkı sonbahar gibi...!
Gözyaşlarımı,
Silmekten bıkan annem.
Artık silmekten vazgeçiyor... !
Ben seni...
Anı defterimden silemiyorum diye... !
Ben seni...
Sevmekten vazgeçemiyorum diye !