BENDEKİ BENLİK

Tutunacak dalımdın,gönül bahçemde açan gülümdün,
Ben kovaladıkça kaçtın uzağımda kaldın,
Ciğerime bir tatlı nefestin,
Hayalinle olsada yaşamama sebeptin.

Terki diyar edip gidince
Ellerim kollarım bağlı çaresiz bıraktın,
Görsen acırsın bir başınayım,
Dört duvarın arasında cenderedeyim sensiz,
Gözlerim her an kapıda,
Dönersin diye seni ararım.

Bazen kızıyorum kendime.
Diyorum ki;
Ey bendeki benlik,
Ey bana benden çok hükmeden nefsim,
Senin benimle derdin ne,
Alacaksan al bu canı ama,
Süründürmek nedir kederinle.

Bazen de diyorum ki;
Belki aşka alev gerektir,
Aleve ise yakıt.
Bu yüzden yanmak gerektir,
Doluncaya kadar vakit.

Kim bilir belki de;
Toprağın altı üstünden iyidir.
Dünyada böyle yananlara,
Mahşerde merhamet edilir.
Dünya da ayrı kalanlara,
Hesap günü kavuşun denir.
Umut bu ya can.
İşte öyle bir tesellidir.