Bengi mi dünya mı? Ya da hepsi bir ütopya mı?

Hasta ruhu iyileştiremezsin. Tedaviler, alternatifler ve etkinlikler... Sadece kendini hasta edeceksin. Zaman içinde ruhundaki o kasveti sana bulaştıracak. Bir anlamı var mı tüm bunların? Başlı başına bir saçmalıktır. Hiç olmaması daha mı iyiydi? Sonsuzluğu istediğinde onu yarattı. Bir ütopya kurdu ve içinde birkaç yaratım. Ama hakikat ondan çok uzaktı. O da dünyadan. Yalnızca akıl hastalarının ve çocukların farklı bir dünyası olurmuş. O çocuk değildi herhalde; fakat acısına bakılırsa deli de değildi. Bir özlemdi sadece, tüm dünyadan arınmış bir özlem. İnsana, insanlığa dair. Ama yüzeysel değil, derin bir sükunet, nefes alış ve ölümünde veriş üzerine...