Hayellerim , ölüm uykusunda .
Mavi düşlerimde sarısını yitirmiş bir güneş,
Renkleri solmuş bir gökyüzü var sanki.
Ruhum hastalanmış,
Şifasını bulamamış bir çiçek gibi...
Ne toprağına faydası oluyor,
Ne de kendisine malesefki.
Aşık olmamım cezası yalnızlıkmış,
Uzaktan sevmek zorunda kalmakmış,
Meğerki.
Beni kendine hapseden birisi var.
Müebbet yediren yürekten ,
Yargı günü geldiğinde ...
Cezam uzayacak diye korkuyorum !
Tek istediğim beni benim kadar sevsin,
Oysaki...!