Artık sana yazmak işkence gibi geliyor. Unutuyor muyum ne? Yoksa cevap alamamaktan, alırsam tatmin olamayacağımdan, sözlerinden mi korkuyorum? Mutlu muyum peki şuan yada benim
bir önemim yok sen mutlu musun ? Eğer mutluysan bende mutluyum sorun değil. Düşünüyorum da bu muammalarım sanırım alacağım cevaptan korktuğumdan. Çünkü farkında olmadan değişti
aramız. Garip bir soğukluk girdi. Ne bileyim işte eskisi gibi değiliz, tanıyamıyorum seni, korkuyorum cümlelerinden. Sanırım artık karşımda beni güldüren, mutlu eden adam yok.
Ben onu kaybettim ve bunları bile bile sana yazmak işkence gibi geliyor. Endişeleniyorum ve bu beni yoruyor. Beynimi uyuşturuyor.