Benim bir arkadaşım vardı hatta arkadaş demek çok az kalır dostum desemde az kalır kardeşten öteydi. bir gün hayatına biri girdi aramız açıldı. ve asla bana yanlış yapmaz dediğim insan bana yapmadığı yanlış kalmadı. üstüne birde benden özür bekledi. aramız açıldı aramıza kara kediler girdide diyebiliriz. her neyse sonra bana mesaj attı bilin bakalım ne yaptım? onca yaşanmış seyleri yaşanmamış saydım. noldu peki? sonu hüsran. sonra biriyle sevgili oldu falan papucum daha da dama atıldı medenice arkadaşlığımızı bitirdik tabii her zaman ki gibi istediğin an yanında olacağımı unutma gibi klişe sözlerinide ekledik vedalaşma konuşmamıza ve yollarımızı ayrıldık. sonra ne mi oldu? şuan sevgilisiyle ayrıldı. ve bana ne yaşattıysa şuan onu yaşıyor. o güvendiği dağlar tıpkı bende de olduğu gibi başına yıkıldı. şuan ne halde nasıl bilmiyorum fakat elimi ona uzatmak isterim. çünkü o kadar şeyi tek başına yaşamak kolay değil. yanında olmak isterim ama nedense elim kolum bağlı gibi hissediyorum ve ona karşı atacak adım dahi atamıyorum. ne yapmalıyım bilmiyorum umarım çabuk toparlanır. bana mesaj atsa zaten yanında olacam ama o da atmıyor demek ki yanında istemiyor beni belkide o adımı atacak halim bu yüzden yoktur kim bilir. yollar ayrıldı zaten bir kere ne yapsakta o yollar bileşemez dediğinizi duyuyorum ama hayırlısı ne diyebilirim ki. şuan duygu karmaşası yaşıyorum. ne yaptığım, yapacağım hakkımda bir fikrim yok. bana yardım edin desem yardım edebilir misiniz? kendimi aşırı çaresiz hissediyorum.