O gün yine yanlış hayatı yaşıyormuşum gibi bir his vardı içimde. Yanlış hislermiş gibi hissediyordum içimdekileri. Doğruluğunu kabul ettiğim kitaplar, müzikler ve sen vardın. Ben en çok senin doğruluğunu kabul etmiştim. Hayatın en çok sen yönünü sevmiştim. Orası benim yönümdü. Orada çiçek açmış bahçeler ve iğde ağaçları vardı. Orada ellerin ellerimdeyken huzuru hissediyordum. Orası benim ütopyamdı ve sende benim ütopik kahramanımdın.