BEREKETLİ BİR SANCI

Köpüğü bol bir yağmur altında demledim
Seni sevmelerimi heeey deli kiz.
Çünkü yağmura koşan ayaklar, aşka da koşabilirdi öyle düşündüm.
Çünkü aşkın, evrenin yörüngesinde dönerken,
Değdiği herşeyi güzelleştirme gücü vardır
ve bu esrar öyle inandırıcı, öylesine ciddiydi ki.
'Aşka koşma hali', ömre kazınan önemli bir eylemdi.
Bu eylem efsanelerle ve insanı ölümsüzleştirir.
Ben istiyordum ki bu ölümsüz düşe saralım ,
Bu ciğeri yangın yeri zamanı...
Yok olmaya zorlayalım,
Şeytan artığı kötülüklerin habis cücelerini...
Azraile can almayı unutturan,
Öldürmeden ve yaşatmadan habire zulmettiren.
Suları çekilmiş, çorak göğüs
Kuytu ihtiyarlıklar kiralıyoruz genç yaşımızda,
Sönüp gidiyoruz hey insan !
Bu yüzden gözümüz kamaşmıyor sevda karşısında.
Halbuki gözlerin sadece renkleri yok, kokuları var,
Ele verir kimliğini bakışların.
Dağ rüzgarı kokar kimi, ayrılığa pek hevesli,
Kimi de azını çok eden lale çiçeği.
Benim gözlerimi kamaştıran yüz yıllık bir sevda,
Çoktan çarmıha gerilmiş ,
Kül rengi sözcükleriyle sadakat.
İnançta ve aşkta yalnız bırakılmış;
Dostu yalnızca Allah.
Aşkı insanlıktan ayrı tutmak şeytanın son oyunu,
ve artık son kozudur bu!
Dünyayı cehenneme çevirmeye yeminli
Güzelliği katledenlerin, alkışlanan firavun bakışları.
Boğulacak inan, elbet boğulacak...
Acısını ve ağıdını içine fısıldayan her canlının,
O mukaddes ve derin hıçkırıklarında bir gün.
İşte o gün aşkı, insanlıktan ayrı tutmayacağız.
Karnımız aç ta olsa,
Ekmeği ve tuzu yetersiz de olsa soframızın.
Göğün ışığı altında, pahalı da gelse aydınlanmak.
ve ısıtmak için avuçlarımızı ne yazık ki,
Aşktan fazlası gerekse de.
Bütün canlıları olarak bu evrenin
Sen, ben, bu ağaç, bu karınca.
Hepimiz aynı cümle içinde yer alana dek.
Başka türlüsü yok işte yeniden dirilmenin,
Aşkın, sevginin, kardeşliğin.
Seni sevmelerimi soruyordun ya
Derim ki; kalabalık bir yangın yeri.
Bereketli bir sancı.