BEYAZ PAPATYAM

Seni sevmekten hiç vazgeçmedim ki; gözlerinde hep kendi denizimi buldum, uğrunda boğulduğum...
Yüreğimde sıcacık sevginle sana bir avuç umutla geldim. Tek bir kelime, kaşlarını kaldırıp hafif gülümsemen yeterli yüreğimin gülümsemesi için. Sensizlikte kanayan yüreğimle hep sana geldim. Gözlerimin ıslak çığlıklarıyla hep sendeydim. Yalnızlığımla şikayet etmeden, yenilmeden taze baharlarımla ben hep sendeydim beyaz papatyam. Sana gelirken sevdamın dikenli yollarında kan revan içinde kaldım. Varlığın bana acı vermedi, yokluğunda sitem etmedim. Seni sensiz de sevdim...
Bilirdim ki ben de sendeydim. Meleğim, yeryüzündeki gökyüzüm...
Bir ömür uzaklıkta olsan bile bu ömrü sana verir yine gelirim beyaz papatyam...
Hiçbir vakit boynumu bükmedim sensizliğe, seni sen olduğun için sevdim. Acıların metresi olmadım, seni aldığım nefes bildim.
Sensizliğin soğuk gecelerinde senin hayalinle ısındım.
Yoklugunda çocuk gibi koynunda ağladım.
Şimdi söyle beyaz papatyam başkası can olur mu canıma...?