Bilemezsiniz

-Onu ne kadar sevdiğimi her yeni rüyada tekrar hatırlıyorum. Bazı rüyalar rüyadan öte üstelik. Dudakları fazla gerçek mesela, kokusu yahut.
+Doğrudur. Bilinçaltının acımasız oyunları işte. Çok düşünüyorsun onu, ondan sıkça giriyor rüyalarına.
-Bilinçaltıymış! Peh! Ben onu tam unuttum dediğim anda görüyorum rüyamda. Bu bir paradoks seni aptal. O bana kendini unutturmamak için elinden geleni yapıyor. İşkence çektiriyor ve geçmiş karşıma keyifle izliyor bunu. Ondan başkasına dokunmama müsaade etmiyor işte. Damla damla öldürüyor beni, ağlayamadığımda gülerek hem de.
+Abartıyorsun. O sende bir takıntı halini almış resmen.
-Takıntı mı? Sen buna takıntı mı diyorsun? Senin bu takıntı dediğine ben ne diyorum, biliyor musun? Özlemekten gebermek diyorum, artık bıkmak ve onun yokluğunda boğularak kahkahalar atmak diyorum, fazla kirli bir aşk diyorum, beklemek diyorum, beklerken derinin yüzülmesinden bahsediyorum, o derinin altından onun slüetinin çıkmasından söz ediyorum. Onun sesini duyabilmek için çocukça bir heyecanla gizli numaradan aramak diyorum. Ellerini tutmak, boynunu öpmekten öte omurgasına dokunmak, kirpiklerinden öpmek istiyorum. Geçtiği yollardan geçerken adımlarımızın sevişme ihtimalini göz önünde bulunduruyorum, bu ne demek bilmiyorsun. Onun kapısından geçerken, ışığı yanan penceresine başımı çevirip de bakamamak yoruyor iç organlarımı. Can çekiştiriyor bu durum bana. O kapıda bir zamanlar defalarca öptüğüm, evini evim bildiğim adamın, şimdi penceresine bile bakamamak, inan sert bir aparkat. Keşke ne demek istediğime dair en ufak bir fikrin olsaydı. Aşk adına bir deneyimin olmadığından bu haldesin sanırım.
+Bu hal?
-Bu ruhsuzluğundan söz ediyorum.
+Şimdi beni dinle. Benim sevdiğim adam beni aynı kadınla 3 kez aynı evde aldattı. Ardından annem kansere yakalandı. Babam kumarda yitirdiği paralarla annemi çoktan tedavi ettirebilirdi tabii, ama her şey için çok geçti. Bunlar yetmezmiş gibi ota alıştım, eroine sonra… Beynimi uyuşturacak her ne halt varsa bir bir alıştım. Zorla. Ne krizler geçirdim, ne geceler… Ne geceler! Ah! Gecelerin hepsi intiharlara gebe. Bilmezsin sen. Kolumdaki kesikler ve odamın tavanındaki döküntü anlatabilir sana hikayemi. Bir de ecza dolabım var tabii. Kaç gece Sezen Aksu dinlerken babamın 45′liğini dayadım alnıma, tahmin edemezsin. Aynalara kaç yumruk attım, sağ elimde kaç dikiş var, bilemezsin. Ben o adamı aldatmak için kaç erkeğin teninde sabahladım, bilemezsin. Kaç erkeği sırtından vurdum, bilemezsin. Annemin mezarında kaç kez sabahladım, bilemezsin. Babamı öldürmeye teşebbüs ettiğimde nasıl bir kamyon dayak yedim, bilemezsin. Siz insanlar hiçbir şey bilmezsiniz. Hayat size güzel. Ben ruhsuzum evet. Ruh siz şairlere özel.

Tuğba Karademir (Mavi) / Bilemezsiniz