Bilirim

Kendince yalnızsındır ama etrafındakilere bunu inandıramazsın,içinden bi parça alınmıştır sanki tek akciğerle yaşıyor gibisindir,aldığın nefes yeteri kadar beynine oksijeni iletemediğinden saçmalamaya başlarsın,bilirim...İşte bu yüzden bi avuç mutlulugu çok gördüklerinden sende mutluluğu kapalı kapıların ardına kilitlersin,arkandan çığlıklar kopar,kıyamet günü..herşey yerle birdir,saçmalarsın bilirim..İçtiğin sigaranın markası bile değişir,hayatının dağınıklıgını bildiğinden bari odam derli toplu dursun dersin,ne kadar saçma demi halbulki uğraş işte,o sırada ufak şeylerden mutlu olduğunun farkına varırsın,seni mutlu etmek kolaydır aslında...farkına vardın demi şimdi,bilirim..Tabi bu işin kötü taraflarıda olabiliyor ,derli toplu olayım derken ufak bi parça bulurusun kuytu köşede..haydaa..noldu,DUR ben söyleyeyim;tam yatagın üzerine oturursun,yan masadan paketini alır bi sigara yakarsın,önce boş baktıgını sanarsın..sonrası mı;beynimizde anılarımızın toplandığı Hipokampus devereye girer,keşke bu bölgede bazı şeyleri silebilsek demi,herneyse amacım bilgi satmak değil,işte o an gözbebeklerimiz objeye sabitlenir,kirpikler kımıldamaz,nefes alışlarımız yavaşlar ve tam gögüs boşluğunda bir ağırlık çökmüş hissi vardır bedeninde,bilirim..Yerli,yersiz herşey gelir aklına ilk öptügün gün,saçmaladığınız dakikalar,kırgınlıklarınız,verilen sözler,süprizler vs vs..asıl acı olan o objeye baktığın yerde verilen tüm sözlerdir,bilirim..İnsan en zor vedayı,son sözünü söylemediğine eder...Bu yüzdendir ki Cemal Sürayyanın dediği gibi ' Önce sevdiğiniz terkeder sizi,ardından uykunuz,Sonra ne sevdiğiniz geri gelir nede uykunuz...