“Üşüyorum.
Ellerim soğuk, tutacak kimseler yok.
Nereye dönsem bir acı yalnızlık var.
Ta yüreğimin en derikliklerine işlemiş.
Söküp atamıyorum.
Atacak kimseyi bulamıyorum.
Dertten, derde savruluyorum.
Sonbahar yaprakları misali sararıp, soluyorum.
Rüzgar estikçe dökülüyorum.
Üzerime basıldıkça parçalanıyorum.
Her bir parçalanışımda;
Daha da yaralanıyorum..”