Bir garip zaman da yazarım şu sözleri.
Bir trenin vagonundan.
Kaldırımlardaki filizlere ilişirim.
Visal yaratan şu şiirlerim.
Bir koşuşturma içerisinde insanlar.
Bir trenin vagonundan.
Bir şey var görürüm.
Ellerindeki çar çabuk nesnelerin.
Bir şey anlatırlar bürüşürüm.
Bir pencere kenarından bürünmüşüm.
Açarım dertlerimi çatlamış demirlere.
Fakat bugün bir başkadır vagonlar, bilirim.