Bir Bebeğin Elleri!

Bir yetişkinin ellerinden sıcak bir çorba içmek mümkün. Bir genç kadının ellerini tutarken elleriniz titreyebilir. Bir adamın ellerine dokunurken kalbinizde pencereler açılabilir. Ama belki de en özel olan, yeni doğmuş bir bebeğin ellerine dokunmaktır. Dünyaya merhaba diyen ve tüm bu karmaşadan habersiz olan bir varlığın yakınında bulunmak bile kalbimizi güzelleştirir. Çünkü her şeyden uzak oldukları kadar, içimizdeki masumiyete yakındır onlar. Henüz büyümemiş olsalar da, biz bir zamanlar bebek olmuşuzdur ve onların varlığında kendimizi buluruz. Bebekler içimizde olmak istediğimiz ve olamadığımız pek çok duygunun ete kemiğe bürünmüş halidir.

Bir bebeği uykusunda izlediniz mi? Sizi önce geçmişe, sonra da yarının umutlarına götürür. Nefes aldıkça yükselip alçalan göğüs kafesi sizin de sakinleşmenizi sağlayan bir meditasyon gibidir. Bir bebeğin ellerinde şefkat, huzur ve bunların hepsinden daha da önemli olan güven duygusu vardır. Çünkü bebekler yalan söylemeyi bilmezler. Bebekler insanların komplike arızalarından habersizdir. Çoğu zaman sadece acıkırlar ve bunu da açık bir biçimde ağlayarak belli ederler. Bazen sadece huzursuz olurlar. Ama bunun karmaşık duygularla ilgisi yoktur. Sadece canları sıkılmıştır ya da acımıştır. Bebeklerin bu yüzeysel gibi görünen derin rahatlığı karşısında onlara imrenmekten geri kalmayız. Onların parmaklarına ve yumuşacık avuçlarına dokunduğumuz zaman, tatil günlerinde bile erişemediğimiz o eşsiz huzuru buluruz.

Bebeklerin ellerinde yaşamın izleri vardır. Bir kadının ve bir adamın sevgisinin mucizesiyle dünyaya gelen başka bir insan. Anlamı kitaplara sığmayacak kadar geniş, bedeni ise küçük bir beşiğe sığacak kadar ufacıktır. Bu çarpıcı zıtlık karşısında dehşete düşer, onları incitmekten korkarız. Fakat aslolan şey, onların avuçlarına dokunurken bizim avuçlarımızın da en az onlarınki kadar temiz kaldığından emin olmaktır.