BİR ÇİFT ÇAKIR GÖZ

Sonbahar yapraklarını döküyor. Kış geliyor ya hani, hislerim köpürüyor bir sıcak çikolata kupasında. Sarılmak istiyor gönlüm kaşları keman bir adama. Çakır gözlü adamlar, kim bilir kaç yürek ötede devam ediyorlar hayatına.
Silenemeyecek yaralar bırakıyoruz isteyerek. Elbette isteyerek! Bu denli ağır darbeler yanlışlıkla olmazdı hiç. Söylerken bizi rahatlatan kelimeler, sonrasında pişmanlıkla çöküyor vicdanımıza. Aslında doğrulardır söylenenler ama bir kalbin kırılmasına neden olanlardır aynı zamanda. Yeri ve zamanı karıştırırız sinirlenince. Ya gecikmişizdir söylemek için ya da sabredememişizdir. Sonrasında parmak uçlarımızdan kayıp gidişini izleriz öperken içimizin eridiği adamı. Onca yaşananlar anlık bi krize bakıyor tek bir hayatın ikiye bölünebilmesi için. Yaralar kabuk bağlıyor elbet ama onla alakalı tek bir şeyi anımsadığında yeniden kanıyor. Yaralar hiç iyileşmiyor Rû. Kalbimize yamanıyor.