BİR CÜMLE KURDUM BEN

Bir cümle kurdum ben
Özne,tümleç ve yüklem
Hepsi birbirine girdi..

Bir cümle kurdum ben
Nerede nasıl nezaman
Tümleci yok ki
Yerim yurdum belirsiz
Biçimsiz bir yaşamda
Yarınını bilmediğim bir hayatın
Son gününü düşünüyorum
Nerede olsam
Ne zaman ve nasıl yaşasam diye
Bedavadan hayaller kuruyorum düşümde.

Bir cümle kurdum ben
Yapadım ama...
Öylece kalakaldım elimde kalem
Gözümün önünde beyaz kağıt
Sordum kendime önce
Ne yapıyorum ki ben?
Gülsem olmaz, ağlasam hiç
Sevsem olmaz, sevmesem hiç
Gitsem gidemem
Kalem elimde kağıt bana bakar durur da
Ben ne yaptığımı bilemem.

Bir cümle kurdum ben,
Ama sadece içimden
Kimselere söz etmeden
Yıllarca sakladım yüreğimin öznesini
Kimdir nedir bile demeden
Gömdüm öylece içime

Şimdi ben bu kağıda yazmak istesem
Bir cümle kurdum ben
Ama sadece içimden
Nasılını niyesini
Nerede ne yaptığımı
Anlayamazsınız hiçbiriniz
Öznesi bende saklıyken..

Telafuzu imkansız,
Yazımı imlasız,
Demem o ki;
Bir cümle kurdum ben
Ama sadece içimden.