BİR FACİANIN ATEŞ YÜKLÜ MİRASI

( 2021 Yangınlarına İthafen )

Sen gittiğinden beri
Ceylanlar mankurtlara,
Dağlar yangınlara yem oldu...
Korkak cellatlar sardı dört yanı.
Hara gark oldu haneler.
Ciğerlerimiz duman,
is ve sis soludu.
Dön bak ey nur-u dilara
Bak göztanelerimiz beyza beyza...

Sen gittiğinden beri
Haramiler çıktı dağlar başına.
Çatıp kaşlarını
Katlettiler doğmamış çocukları!
Feryat etti denizlerin suları.
Beyaz günlerde
beyaz günceler tutulur.
Peki bu demler
hangi rengin mahkumudur?
Kaç kuş nefessiz kalır?
Kaç yaprak kurtulur?


Sen gittiğinden beri
Güme gitti insanlık!
Satırları unutuldu dört kitabın.
Sayfaları paslandı lügatların.
Çoğul ekleri arasında
Oraklarla biçildi bilekler.
Bir yerde bir kalabalık var.
Adları "Mağaradakiler"
Hayvanlar gibi konuşurlar
Hayvanlar gibi yerler.
Ama bir hayvan kadar etmezler.

Sen gittiğinden beri
Her yer, çoraklaştı yer yer...
Yer yer kara dikenler battı dizlerimize.
Birkaç adam öldü birkaç kağıt uğruna.
İblis emrine girip veled-i zinalar
Ateşin çocukları oluverdiler.
Yardım etmek yerine
Yardım dilendi dilenciler...
Bize miras kaldı yanan güller.
İşte tüm bu vahşiler
Yokluğunu fırsat bilip
Memleketi küllerle döşediler.
Yeşilleri gölgelerle kirlettiler!

Muhammet Baran Aslan (Baranî)