Bir hücrede doğurdu annem beni...

bir hücrede doğurdu annem beni. tıpkı annem gibi bende bir hücrede bıraktım hayallerimi, bir hücreye mahkûm ettim hikâyemi...Belki sonsuz acı doğurdu, belki sonsuz hüzün. O benim hikayemdi ama kahramanı sendin. Ait olduğum bir hikâyenin kahramanı olamadım, ait olmanı istediğim bir hikayenin kahramanı oldun ama yarım bırakarak. Bak bu son seslenişim hücremde sana; senki yarım kalan hikayemin ölümsüz kahramanı, damla damla biriken yalnızlığım. Herşey yerli yerindeydi bir sendin eksilen, herşey yerli yerindeydi bir bendim sarsılan...