Bazen,
gözlerimde kaybolan bir ışık vardı,
ama o ışık,
şimdi en karanlık köşede,
bir yıldız gibi yanıyor,
görmemi bekliyor.
İçimde bir boşluk var,
bunu her an hissediyorum,
ama bir yanda da,
bu boşlukta büyüyen bir umut var.
Bir hayal,
belki de sadece bir yansıma,
ama onun ışığı,
en derin yerlerde bile parlıyor.
Yalnızlık,
bazen bir çığlık gibi yükseliyor,
ama sonra o çığlık,
bir kuş gibi uçuyor,
ve geriye sadece sessiz bir anı kalıyor.
Huzur,
belki de kaybolan her şeyin içinde,
gizlice saklı.
Ve sonra,
bir ışık,
belki de kaybolmuş bir gülüş,
bir dokunuş,
belki de her şeyin başlangıcı olacak.
Çünkü,
bütün o karanlık,
en parlak ışığı yaratmak için vardı.
Ve belki de,
kaybolan her şey,
yeniden doğacak bir anın habercisidir.