..bir kadın ardından bir adam. nedensiz.. sebepsiz.. hiçbir kabul edilecek söz yokken gitti adam. gidişi.. gidişi diyorum da ne kolay söylüyorum. ben aylardır bu cümleyi ağzımda heceleyip dahi söylemedim. gitti diyemedim. oysa ne kolaymış söylemesi. ne kolaymış insanların “gitti” diye haykırması karşımda. üzüldüğümü, parçalarıma bölündüğümü gördükleri halde gitti mi diye soruşları. herkes kendi acısından sorumlu derler ya. öyleydi hep. herkes kendi acısından sorumlu. sen o kadına yan, ben sana. o kadın başkasına. bilinmeyen bu denklem çözülmesin hiç. herkes ölsün birilerine. kimsenin haberi olmasın bunca cenazeden. herkes öldüğüyle kalsın. ben sevdiğimle kalayım. bu özlem beni pek yaşatmaz bu gidişle.