BİR KIŞ AKŞAMI

Sevginin kudretli kolların da uyuyan bir kuş gibi.
Çıpınışlarıyla tanınan, unutulmayan..
Umut olduğunu kulağıma uğuldayan o görkemli gözlerini uğurlayan bir kış akşamı gibi.
Fısıldıyan dudaklarını kapatırcasına gecenin lambalarını yok edercesine, sessizleşen yapboz oyunları gibi.
Kırık dökük bir yağmur parçaları parmaklarımın arasından kayarcasına ve tek nefeste yok oluşumuzun cılızlığı gibi.
İçimize gömülüşleri, ruhlarımızın yoğruşmaları, çıkışlarımız ve her dokunuşlarımızın alevlenişi gibi.
Çığlıklarımız ve çıldırışlarımız kadar birbirimize yanmaktı sanki.