Bir kıssam

Kasım ayının 26sı idi sene 2020 günlerden perşembe Saat 14:30 civarındaydı otobüse yeni binmiştim araç yeni hareket atmeye başlamış duraktan yaklaşık 4 - 5 metre ilerlemişti ki bir teyzenin otobüse doğru koştuğunu gördüm cama vurdu otobüs durdu ve bindi. Şoför teyzeye yaşını sordu. Dedim herhalde yeni yasak geldi ondan teyzeyi indirecek teyze neden? 58 doğumluyum sen hesapla işte dedi. Şoför : teyze senin yaşın koşmaya uygunmu ki koşuyorsun ya birşey olsa düşsen tekerin altına gelsen değer mi? hiç bir şey senin hayatından önemli değil dedi.Teyze : hiçbir şey kaderin önüne geçemez Allah dilemedikçe bir şey olmaz dedi.Şoför : teyze niye senin yüzünden ben hapis yatayım 3 tane çocuğum var benim dedi. Teyzede suçluluk hissiyle acelem vardı bir sonraki otobüs gelir mi gelmez mi bilemedim buna yetişeyim dedim dedi.

Nazarımı celb iden şey şoförün ve teyzenin evvel Zikr ittiği cümle ile ahirde söyledikleri cümledir. Teyzeyi düşünüyormuş gibi tenbih ve ikaz mahiyetinde sarf ittiği cümle teyzenin kadere teslimmiş edası ve ifadesinin ardından şoförün kendi benliğini âyân itmekle kalmayıp teyzeyi suçlu vaziyetine sokması oldu. Şayet sâfi bir hal ile teyzeyi düşünse idi avam seviyesinden beklene bilecek en basit ifade şoförün içinde nefsi benliğini katmayarak tedbir ve takdirin yer aldığı bir çümle kurar ve teyzeye nasihat iderdi.
Teyzede gerçekten kadere teslim olmuş olsa idi suçlu haline yakalanmaz ve şoföre kader üzerine nasihata kalkardı. Ve kaderin varlığını her daim düşünse idi acele bir yere yetişmem gerekti demezdi.