Bir Kız Çocuğu

Bugün bir kız çocuğunun ellerinden tutundum dünyaya. Fark ettim ki çocuk olmak düşündüğüm kadar güzel değilmiş.
Bir ailenin en büyük kız çocuğu ama yaş olarak sadece altı yaşında. Geride kalan iki kardeşi. Bu iki kardeşin ablası ailenin her emrini yerine getiriyormuş.Bazen evi topluyormuş, bazen kardeşlerine bakıyormuş, yeri geldiğinde koskaca evin temizliğini yapıyormuş küçücük boyuyla.Aile bu durumdan epey mutlu. Sahi kim mutlu olmaz ki? Kız çocuğu bir gün evi toplarken bir kağıt bulmuş Ve bu kağıtta o eve ait bir kız çocuğu olmadığını öğrenmiş. O an tüm yaprakları bir rüzgarla dökülüvermiş. Babası daha bebekken maddi durumlarından dolayı başka bir aileye satmak durumunda kalmış... Gerisini artık siz düşünün. Çocuk olmanın sayısız güzellikleri var ama hayatın yükü omuzlarında olmadığı sürece. Anlattığım kız çocuğunun artık çocukluğu su nasıl buharlaşıp kayboluyorsa o şekilde elinden uçup gidiyor. Size bunu neden mi anlattım? Çocuk deyince aklınıza sadece özgür bir kelebek geldiğini biliyorum. Ama unutmayın kelebeklerde mutlu değil. Çünkü onlar hayatın zorlukları karşısında sadece bir gün hayata tutunabiliyorlar. Bu kız çocuğunun önünde çok uzun bir hayat var. Hayata karşı ne kadar dinç durabilir ki?