BİR ŞAİİRİN ADINDA BİR MİLLETTE HATIRA

(Kavmiyetçilik belasına kapılan Türk kardeşlerime ihtar ve dahi İran sultası altında zulüm gören Kürt kardeşlerime ithafen...)

Anan olmayaydı dilin aklına
Gelir miydi acep behey Şehriyar?
Yurdunu dağlayan Fars'ın bağın da
Neden kanat çırpıp durdun Şehriyar?

Duy sesimi; ben ki al sancağını
Yerini, ğöğünü, deniz, dağını
Mey misal süzülen o lisanını
Sevmişim vatanın ey Şehriyar.

Yazdım, okudum hep Türkçe ile.
Sevdim ve konuştum hep Türkçe ile.
Kimseler yüzüme bakmadı bile.
Sen Türksün de ben Kürt'üm ya Şehriyar.

Olsun; sen yine şair-i ekbersin.
Lakin bilmem gönlünü kime verdin?
Fakat bu hikaye böyle mi bitsin?
Türk'e kin hiç yakışmıyor Şehriyar.

Haydar Baba'ya benden selam götür.
Bilsin ki bir oğlu da burda büyür.
Ölü olur, asker olur, toy olur...
Bir gülüp, bir ağladıktı Şehriyar.

Yiğidi öldür de hakkını yeme.
Benim benden öte dostum yok, deme.
Mehmet Akif delil buna bir kere.
Hun, Uygur'u ben mi yıktım Şehriyar?

Derket neden Orhon, Moğol elinde.
Düşün ki onca han yerin dibinde.
Baş olma sevdası vurmuş da serre;
Kardeş kardeşi kırmış hep Şehriyar.

Babam bu millet için nefer oldu.
Anam, beni bu toprakta doğurdu.
Atalarım bu yurtlarda yuğuldu.
Hiç yetmedi, yetemedi Şehriyar.

Daim bildim atam; Selçuk, Osman'ı.
Bir dem bırakmadım dost otağını.
Ana, yâr, bacı bildim kızlarını.
Hiç mi vefa haketmedim Şehriyar?

Cenab- ı Hak yeni Yavuzlar versin!
Bizi hizbedenler tek tek gebersin!
Sovyet uşakları göçsün, göçersin.
Halık bizi kardeş etmiş Şehriyar.

Hatırla her dem Said û İdris'i.
Onlar ki Türk'e gönül vermiş idi.
Soydaşlarım size kanın vermişti.
Çankalle gibi yerde Şehriyar.

Bizler on asırdır aynı sofrada;
Kaşık çalmadık mı bir tas bulgura?
Nedir bu halimiz anlarsan anla!
Bizi bize düşürdüler Şehriyar.

Komşu idik, ahbap idik, hısm idik .
Bir gürbüz oğlandık, gelin kız idik.
Aynı yerde baş vermiş ekin idik.
Bizi hep gayrı biçtiler Şehriyar.

Neyin nesidir bu yeni adetler?
Aramıza nifak ekip gittiler.
Kazan kaynattılar, dağ devirdiler...
Bizler size ne ettik ki Şehriyar?

Dilime yasak koydular köyümde.
Kavmiyet güttüler daha beşikte.
Sahte adlar döşürdüler şehrime.
İnsanoğlu böyle midir Şehriyar?

Nice vakit zindanlarda çürüdük.
Nice dem de diyar diyar sürüldük.
Kan, kıl, kafatası, et, deri, kemik!..
Zafer böyle gelir mi hiç Şehriyar?

Gel de hem kan kusup hem minnettar ol!
Kendi özünü sat, sonra ol başrol.
Dünyaları heybene doldur bol bol;
Olur mu bahtiyar insan, Şehriyar?

Değil mi ki babamız Nebi-i Adem bir.
Din bir, ezan bir, Resul bir, Allah bir.
Madenimiz birdir. Öz bir, sevda bir.
Birler bölünür mü bine Şehriyar?

Eşit değil mi ki kullar Kur'an'da.
Üstünlük denirlir; ancak takvada.
Mezhep, tarik ayrı yerde duranda;
Düşman mı olduk ki şimdi Şehriyar?

Bir kuru ekmekti, bir çorak dağdı;
Malımız mülkümüz hep bu kadardı.
Ecnebiler dahi bizden evlaydı.
"Biz karda kart kurt yürüdük!" Şehriyar...

Lakin ne olursa olsun Hakk için,
Ben seni hep sevdim, saydım Şehriyar.
Adalet mülkünü dik tutmak için,
Baranî 'nin sözün işit Şehriyar.

Muhammet Baran ASLAN (Baranî)