Yolunda gitmeyen o kadar cok şey var ki, yazmaya bile korktuğum...
Cünkü yazdıkca büyüyorlar, somutlaştırdıkca icinden cıkılmaz oluyorlar.
Nereden, nasıl geldim buralara hic bilmiyorum ama hic güzel değil bu konum.
Pişmanlıklar var hep, hüzünler.. gercekleşmeyen hayallerle dolu burası hep.
İcimden hicbir sey yapmak gelmiyor geleceğim icin, kendim icin. Pes ettim. Ettirildim.
Belki de sadece biraz sevgiye ihtiyacım vardı en başında.
Belki de icimde olan sevgiyi verseydim birine ya da bi'şeye mutlu olabilirdim hı?
Öyle bi'şey istiyorum ki ben, tarifi yok. Ama bu seçiciliğimden kaynaklanmıyor.
Hayat rolleri vermiş ellerimize daha bebekken.
"Sen!" demiş bana. "Sen Kıyısız'ı oynayacaksın! Ve hep kaybeden olacaksın."