Birlikte kurduğumuz dünyanın güzelliklerini kaybettin.Bir yarın bendeyken nasıl olur da hayata kaldığı yerden devam ettin çok merak ediyorum.Hayatın bütün çirkin yanlarını dışlayıp birbirimize güzel şeyleri öğretmiştik.Bencillik ve gururu kenara bırakıp birbirimizin mutluluğu için çabalamıştık.Yorgun kalbini dinlendiren bir liman değildim oysaki sonradan anladım başka rotalarının da olabileceğini.Benden başkasının gözlerinde gezdirebileceğini o benim çok sevdiğim gözlerini.Çıldırırdım seni görebilmek için ve hep bir bahane bulup yanına koşardım.Sen mutlu ol diye çoğu şeye ses çıkarmazdım.Ben aptal olduğumdan değil seni çok sevdiğimden aylarca bekledim.Razıydım gene beklemeye.Yarım bırakmayalım,haramdır yazmıştın.Çektirdiğin acılarla annemi çoğu olayda karşıma almamı burnumdan getirdin.Benim sana karşı büyük hatalarım olmadı hiç.Saflığımdan değil sana aşkımdan.Söylesene neden yetemedim ben sana?Neden yarım kaldık.Yolun sonu evlilik iken neden bana merhaba bile diyemez oldun.Mutlu ol.İnan sana dua ediyorum.İstediğin üniversiteyi kazanacak güçtesin.Eğer birgün o ellerin kirlenirse beni hatırlama çünkü ben seni hep temiz sevdim.Sıradan bir insan olarak anımsa.Yarım kalan hikayemiz sen başkasına dokunursan tamamlanamaz.Hani kıskanmıyorum ya seni!Belli edemiyorum!Sahiplenmiyorum!2 yıl beni böylesine tanımışsın.Sen yanıma koşunca kavgadan vazgecmistim.Sen bendeki değerini bilememişsin.Herkesi karşıma alışıma sen yalan söyleyemem diyerek cevap verdin.Hoşlanmıyorsun sana sitem etmemden biliyorum.O yüzden artık kızmayacağım sana..Sen gidişini bile adam gibi anlatmadan gitmişken..Olmamalıydı bukadar basit ve ucuz.Yere göğe sıgamayan
sevdamiz.Bugece son kez camgüzeli olacaksın,cama çıksan da çıkmasan da...