Bölüm 6

Milena, yıllardır sarıp sarmaladığı, gözünden bile sakındığı sevdiği adamın, eşinin artık bir toprak olacağına şahitlik ediyordu. Birbirlerinden başka kimseleri yoktu. Ve artık Milena’nın da kimsesi kalmamıştı. Eşinin bulunduğu tabutu getirdiklerinde koşarak tabuta sarılıp, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Ellerini bir daha tutamayacağı, gözlerine bir daha bakamayacağı eşine son göreviydi bu. Uzaklaştırdılar Milena’yı tabuttan ve tabutun kapağını açıp, Artur’un cansız bedenini mezara koymak için çıkardılar. Yavaş yavaş mezara koydular, toprağı üstüne örtmeye başladılar. Milena üzüntünün en doruk noktasını yaşamaktaydı. Toprağı tamamen örttüler ve o esnada Milena fenalaşıp, birden yere düştü. Hemen yanına gittiler ve yerden kaldırıp, hastaneye götürdüler. Birkaç gün önce eşini getirdiği acil servisine şimdi kendini getirmişlerdi. Baygın bir haldeydi. Serum taktılar. Birkaç test yaptılar. Yapılan tetkikler sonucunda şok olacakları ve bir o kadar da üzüntü-sevinç karışımında bir duygu yaşayacakları bir sonuç gördüler.