Bölüm 8

Dr. Marta, Milena’nın yanına doğru sokuldu. “Nasıl hissediyorsun Milena?” diye sordu.
Milena, acı bir tebessümle: “Sizce nasıl hissedebilirim? Parçası kaybolmuş bir puzzle? Kırık bir bardak? veya teki kaybolmuş bir çorap gibi mi?” dedi. “Özür dilerim. Biliyorum biraz mantıksız bir soruydu” dedi Dr. Marta boynunu bükerek.
“Ben iyiyim, çıkmak istiyorum.” dedi Milena.
Dr. Marta: “Size önemli bir şey söylemeliyim” diye belirtti. “Ben iyiyim dedim yaaa!” diye sert bir üslupla bağırdı Milena.
Dr. Marta: “Üzgünüm Milena. İyi değilsin. Kendinin değil, en azından onun sağlığını düşünmelisin.” diyerek Milena’nın derin düşüncelere dalmasına yol açtı. Milena bir an duraksadı ve:
“Ne demek istiyorsun? Benim aklımla oynamaya mı çalışıyorsun?”
“Hayır Milena. Kesinlikle öyle bir şey yok! Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama söylemeliyim.”
“Neyi? Söylesene ne saklıyorsun benden?”
Dr. Marta’nın “Milena sen hamilesin.” sözünün üzerine Milena kaskatı kesildi. Bir yandan babasını hiçbir zaman göremeyecek ve babasız büyüyecek olan bir çocuk, diğer yandan çocuğunu göremeden ölen bir baba vardı. O an Milena bu iki eşitsizliğin içindeki tek eşitlilik olan baba ve çocuğunun birbirini göremeyecek olmasındaki trajedinin altında ezilmeye başlamıştı.