BOŞ ZAMANLARINIZI NASIL DEĞERLENDİRİYORSUNUZ?
Geçen gün şöyle bir şey oldu. Oğlumu uyutup bahçede kitabımı okuyordum beni uzaktan gören bir tanıdık "ooohhh karantinada bol bol kitap he" dedi.☺️ Takdir edersiniz ki uzaktan uzağa anlatmak işime gelmedi ben de "aynen" diye geçiştirdim kitaplarıma ihanet edercesine. Aslında bu yazımın sebebi sadece o arkadaş değil. Çünkü ciddi ciddi hazır boşken dur biraz kitap okuyalım diyen bir nesil var karşımızda. Ancak ben hiç kimsenin dur hazır boşken yemek yiyeyim dediğini görmedim daha. Midemize yaptığımız yatırımın onda birini beynimizi ve ruhumuzu doyurmak için yapsaydık,empati seviyesi biraz daha yüksek,daha mâkul tartışma ortamlarının olduğu bir ülkeye dönebilirdik. Ancak ne yazık ki kitap oku dediğinde başından aşağı kaynar su dökmüşçesine kaçan bir toplum var karşımızda. En istikrarlı bahane zamanım yok,gözlerim ağrıyor. Hadi yaaa. Aynı kişiler saatlerce televizyon ve bilgisayar karşısında otururken hiç bir sıkıntı yok ama.
Sosyal medyada şöyle bir paylaşım gördüm geçen gün "evliliğin en güzel tarafı senin kütüphanenle,sevdiğinin kütüphanesinin birleşmesi. ". Paylaşım on numara da,bazıları için evliliğin en güzel tarafı olarak görünmüyor ne yazık ki. Yorumlar şu şekilde "boş yapma,yap anam yap şovunu, ya bir yürü git. " Sanırım arkadaşlar bu fikirden pek hoşlanmamış.
Oysa kitap okumak,spor yapmak,farklı hobiler edinmek, bunlar bizim nefes kadar ihtiyacımız olan şeyler. Koca bir ömrü nasıl sadece yeme,içme ve yatmadan ibaret görürüz. Ruhumuz,beynimiz orada açlıktan ağlarken nasıl kulağımızı kapatırız onların inlemelerine... Ama birisiyle bir tartışmaya girdiğinde maşaallah bilmediği konu,oturduğu yerden çözemediği sorun yok. Oysa bilmiyorum,araştıracağım demenin tadına niye bir türlü varamıyoruz. Niye "insansılıktan,insanlığa geçemiyoruz. "
Yazımı Erol Uçar'ın duvarlara asmalık sözüyle bitiriyorum. " Herşey bir yana ülkemizde kitapların gizemine olan ilgisizlik öyle büyük ki insan hayret ediyor gerçekten. Eğitim seviyesi düşük insanları bir yana,üniversiteleri dolduran akademisyenlerin,profösörlerin bile kendi alanı dışında bir şey okuduğu pek görülmemiştir."
