Boşluğun İçinde

Bazen,
içimde büyüyen bir boşluk var,
sanki dünyaya sığamayan bir his.
Ne yapsam,
hangi kelimeyi seçsem,
hangi yola yönelsem,
tamamlanmayan bir eksiklik kalıyor geride.

Geceleri,
sessizliğin içinde kayboluyorum.
Saatler geçiyor ama zaman ilerlemiyor,
düşüncelerim dönüp dolaşıp
aynı çıkmaz sokakta kayboluyor.
Bir ses arıyorum içimde,
bana bir yön gösterecek,
ama sadece yankılar var,
kendime geri dönen.

Hayat bazen garip…
Her şeyi hissediyorsun,
ama hiçbir şeyi tam olarak yaşayamıyorsun.
Ne tam mutlusun,
ne de tam anlamıyla üzgün.
Arada bir yerde,
sanki görünmez bir çizginin üzerinde yürüyorsun.

Ama belki de,
boşluk dediğimiz şey,
içimizde saklı olan bir başlangıçtır.
Belki de kaybolmadan,
gerçekten bulunamayız.
Ve belki,
o büyük sessizliğin içinde,
bizi çağıran bir anlam vardır.