Boşluk

İçimde tarif edemediğim bir boşluk var,
adı yok, sesi yok,
ama hep orada.

Ne kadar doldurmaya çalışsam,
kelimeler yetmiyor,
insanlar yetmiyor,
zaman bile iyileştiremiyor.

Sahi, neden buradayız?
Neden yürüyoruz bu sonu bilinmez yolda?
Bizi ne bekliyor ileride,
ve kaybettiklerimiz nerede?

Bazı sorular cevapsız kalır,
bazı hisler hep eksik.
Ama belki de,
boşluğu kabullenmek,
onunla yaşamayı öğrenmek gerekir.

Belki de,
bütün cevapları bulmak değil,
bazılarını sormaktan vazgeçmek gerekir.