Bu aşk mı yoksa kendini kandırmak mı ?

Bir insanın bir başkasını sevmesi garip olmadığı gibi bunu ona söylemesi de tuhaf diye nitelendirilmez. Lakin , şöyle birşey demek istiyorum . İnsan tanıdık birini sevince mi daha kolay söyler onu sevdiğini, yoksa hayatına yeni giren bir kişiye mi . Ben çok konuşan birisiyim . İletişimi kolay kurup saatlerce muhabbette edebilirim . Ama ben tanıdık olan ve çok sevdiğim bu kızla değil muhabbet etmek ona onu sevdiğimi söyleyemiyorum . Bir çekingenlik var. Öyle birşey ki aslında olumsuz bir yanıtta doğacak bir utanma var. Nasıl bir utanma bu. Annesi babası tanır, Rabbime şükür ki severler de . Lakin ; durum tanıdıkları sevdikleri bu genç biraz kızlarına göz dikmiş görüntüsü vermiş gibi olunca yani ben seviyorum ama böyle anlaşılmaktan korktuğumdan bu beni rahatsız ediyor. Biraz platonikleşti bu aşk. Ama sizi bilmem ama insanın yüreğinde beslediği sevgiyi saklı tutması gerekiyor. Belki de bu daha doğru . Aşk dediğin şey, kavuşmaktan mı geçiyor. Yoksa illa oda seni mi sevmeli, illa o olmalı mı yanında. Bence aşk , o yanında olmasa da onu yüreğinden salmamaktan geçer. Bence onun haberi olmadan da sevebilirsin. He belki evet, bu çok canını yakacak , çok gözyaşları akacak, çok gizliden takip edip belki de yalnızlaşacaksın. Ben şunu da öğrendim. İnşan sevipte söyleyemediğin de , içinde ki çocuğu hayata küs bıraktığı için ne çıkıp geziyor ne farklı aktiviteler yapıyor nede kendini özgür bırakıyor . Sadece sabahın sabah oluşuna yada gecenin nasıl gökyüzüne başlı oluşturup ona sahip oluşuna eşlik ediyor . Müziklerde yakalıyor inşan sevdiğini. Yoldan geçen birisinin yürüşünü onun yürüşüne benzetiyor . Bir başkasının gülüşünde onun gülüşü geliyor aklına . Bir başkasının sevdiğinden bahsettiğinde yine o geliyor aklına. Sadece bu değil ki . İnsan satırlarda anlatıyor insan sevdiğini . Artık farketmeden muhabbetin ortasında tam çay yudumlarken aslında boğazından da geçebiliyor o sevgili . O çay sıcaklığı aslında o sevginin sıcaklığını anımsatıyor. İnsanın aklı hatta hayatı saniyelere durabiliyor. Ve fark ettiğinde yazdıklarımızın başlığında yine o başlığını buluyoruz . Ama herşeye rağmen sevmek çok güzel bir duygu . Tabi bunu yüreğine söylediğin gibi dilinle de ona söyleyebildiysen eğer . Yoksa acıtıyor . İnsan seven iki insan görünce kıskanıyor. Sevmek kadar söyleyememekte insanın yüreğini yakıyor . Ama artık zamana bıraktım ben. Eğer Rabbim ömür verdiyse ve alnıma seni nakışlamışsa elbet olur diyorum . Lakin tabi korku da var içimde . Çünkü insan iki korku taşırmış yüreğinde . Bir Allah korkusu, birde sevdiklerini kaybetme korkusu . Ben öyle bir hale geldim ki ; Rabbime hep duâ ederim. Bu koca dünya da sıkıştım kaldım. Sen gel bir an önce çünkü ben geçen her bir zamanda hayata kendimi teslim ediyorum ..... İslam KARAGÖZ