Bu gece kalemim sessizliğin ortağı oldu .

Sana ağladı kalemim bu gece
Gökyüzünden maviliklere b’aktım
Sayfalarım yaşla dolu sayfalarım yaşla dolu yaza yaza kağıdım yırtıldı o an da çünkü ;
Kalemim anladı ki yokluğun yas tutmuş kar beyazı kağıdıma dahi yazılamıyorsun
Cümlelerim akmıyor satırlardan,
Eskisi gibi
Sanırım gittiğin yeri pek beğendin
Oysa ben senin varlığına yazıyordum
Yokluğun günah gibi karanlıktı
Bu yüzden sayfalarımda patlatıyordum seni,
Ama şimdi yoksun ya
O günahında gibisi kalmadı
Boğul, kör günahın kuyularında.

Geçmişin Karanlık İzi
Gizem
Canver