Buğu.

Sesim çatallaşmaya başladığında değil sessizliğin daha külfetsiz olduğunu fark ettiğimdendir susarım ben. En güzel şarkıları kendime saklarım, bir bana söylensin diye. Derinlerinde kirpiklerim buğulanır kimi zaman, gülümserim. Pusulanın kuzeyi gösteren ibresi gibi stabil bakarım tüm yaşayanlar ve yaşanmışlıklara. Şimdi düşünüyorum da; ne kaliteli varlık şu şeytan. Horozlara sabahın beşinde ötmeyi bile sırf uyuyan çiftlerin yüzündeki gülümsemeyi silsin diye ögretmiş, belkide bir sigarayı hak ediyordur şimdi. Sen de bırak sahte samimiyeti şimdi güzelim. Bir karış mutluluk istiyorsan bir karış günaha karışacaksın. Ve belki sonra bir geceyi buluruz, bütün günahlarımızla beraber el ele tutuşarak geçeriz şehrin en ihtişamlı insan köprüsünden.