Bugün yine çok siktir boktan. Yine çok özlüyorum onu ama çaresi yok, gerçekten derdime derman yine o. Artık ne bileyim sonunu öğrenmek istiyorum hikayenin. Sonunu bilmediğim için pes etmiyorum, kaybetmek istemediğim için vazgeçmiyorum ondan, yarım bıraktığım hislerimi başkası tamamlamasın diye hak ettiğimi alayım diye. Boşa çıkarsa diye düşünüyorum bunca emek boşa çıkarsa. Ama kazanamdan bırakmayacağım. Benim olmadan bırakmayacağım onu. Hala severken vazgeçemem, vazgeçmek de istemem. Vazgeçersem baştan kaybederim ve ben onu unutmak değil kazanmak istiyorum. Benim olsun istiyorum, duygularımı rahatça belli edebileyim. İstediğim zaman konuşabileyim istiyorum. Onu benim kadar seven kaç kız vardır ki? Uğruna ölebilecek bir kız göstersin önünde eğileyim, ben onun yanından ayrıldığımdan beri hasretinden ölüyorum zaten. "Hiç bu kadar sevilmedin gözlerinden okuyorum, haberin yok ölüyorum". Söylemek istiyorum aslında onu ne kadar çok sevdiğimi, duygularımla oynadığı halde ondan asla kopamadığımı. Ona alıştığımı, artık bir parçam olduğunu. Onsuz düşünemediğimi kendimi söylemek istiyorum ama güler, işte bu beni yine öldürüyor. Onun için çektiğim her şey ona komik gelebilir. Ağlamak istiyorum yazmak iyi gelmiyor ve hiç gelmedi de bağırmak istiyorum klavyeyi kırmak ağlamak istiyorum her gece yaptığım gibi sessiz değil bu sefer defolup gitmek istiyorum bu şehirden en uzak yere. O olmadıktan sonra sıçmışım yaşadığım yere. Yanına gitmek istiyorum ama gördüğümde dokunamıyorum hatta son gördüğümde konuşmadık bile ne anlamı var o zaman yanımda olmasının, umrunda değilsem yanında da olmayayım. Mümkünse öleyim diyorum o da olmuyor arkamdan üzülmeycek biri için ölünmez diyorum. Bazen o kadar çok umut veriyor ki bana uğruna yaşanacak umutlar veriyor. Ama aklına bile gelmiyorum. Aklım o kadar karışık oluyor ki onu düşündüğüm zaman.