BUNU ANLA

Sen her seferinde benim canımı yaktın lakin benim acıya ihtiyacım yoktu sanırım bunu anlayamadın... Bir yolunu ararmışcasına uğraştın benimle ama anla artık ben büyüdüm... Bak yaşadım, gördüm... Acıyı hissederek büyüdüm... Yara izlerine bakarak her gece uyudum çünkü acısı olan güçlü olurdu. Sanırım artık ben de güçlüyüm lakin yaram geçmiyor daha da derinleşiyor, kanıyor, sızlıyor... Sense hala aynı yeri deşmeye çalışırcasına döndün, tabi gördün acım hafifledi sandın ve daha derin yaralar açmaya döndün... Kanmayacağım artık sana izin vermeyeceğim yaralarıma neden olmana... Def edeceğim seni hayatımdan, kahrolacaksın bana yaptıklarından lakin geç olacak üzüleceksin, izlerime kazınacak bir adın dahi kalmayacak hatıralarımda... Küçüktüm hataya düştüm diyeceğim yaralarımı her sorana, ama sana düştüğümü asla bilmeyecekler bunu anla...