Büyük savaşçılar...

Herkes bir girdabın eşiğinde
Mutlu olmaya çabaladıkça.
Mutsuzluğa sarmalanıyor.
Kırık yerlerden biraz daha parçalanıyor.
Hazin bir güz misali.
Çağlaması gereken yaşlarda...
Bir alev ki hare hare yakıyor.
Kimi işinden garip.
Kimi eşinden çilekeş.
Kimi doğarken kaybediyor.
Kimi yaşarken ölüyor.
Dengesi yalan,
Duyguları kör duman yaşam.
Er geç bir yerinden yakalıyor...
Asi bir gece...
Veya
Karanlık bir güne er geç uyanıyor.
Unutmak istedikçe haksızlıkları.
Sesinden bir Vol daha kısıyor.
Zaman ilerdekçe...
Sessizliğe kelepçe vuruyor.
Zindan bir yalnızlık ile,
Vurulmuş bin türlü yarasını,
Kendince sarmaya çalışıyor.
Yıllar geçiyor, yapraklar yeniden yeşersede,
Güven kırığı bir türlü onarılmıyor.
Sessizleşen kalp...
Kendi şarkısını sadece kendine çalıyor.
Vuruldukca yağmalanan hayat...
Fezaya uğurlanacağı o anı bekliyor.
Bırakıp gitmek kolay derler...
Lakin büyük savaşçılar yaşamı acısıyla yaşamaya devam edenlerdir.
Kimse bunu fark etmiyor!
14.Nisan.2022/Perşembe
03:46
Hayriş ????