CAN KIRIKLARI...

Her an birine atmaya hazır kalbimiz,bazen en büyük düşmanımız olur.Belki de ilk defa böyle şeyleri yaşayan küçük kalbimiz,en çok acıyı,ihaneti,güveni ve daha bir çok şeyi yaşar.Hayat enerjin avuçlarının arasından kayar gider.Bedeni tümünü sarar karanlık.En iyi dostun olur.İşte bunları yaşatan insanlar nefes alacak gücü nerden buluyorlar?Anlamıyorum.Anlamaya da çalışmıyorum.Onlar için sevgisinden ölecek insanların kalbini paramparça ederek ellerine geçiyor.Geceleri kimse duymadığı haykırışları atan insana bunu neden yapar?Hala kalbimi ona attığı için ardından beddua bile edemeyen cana bunu neden yaparlar.Tek duam kime ne yaptılarsa aynılarını yaşasınlar.Kalp kırıklarını can kırıklarına çevirecek insanlara rastlamanız dilegiyle...