Çanakkale

Namlular bir cephe hattında muntazam
Bir biri ardınca kıt`alar hep bir intizâm
Çağrısında mehmetciğin tek bir nizâm
Allâhu ekber sedâsıyla kurtardığı islâm

Peş peşe ateşlenmiş deryâdan gülleler
Hadda kurulmuş mustekar askerler
Amansızca cevap verir düşmana öpülesi eller
Allâhu ekber sedâsıyla kurtulan islâm

Gün be gün kahr oluyorken düşman
Serteser topuyla harp ederiz gelse cihân
Yek vücüt olmuş bekliyor Geliboludan
Allâhu ekber sedâsıyla galip islâm

Bir olmuş geliyor tümüyle cihân üstümüze
Insafsızılar deryâdan vurur gelemez yüz yüze
Ne vakit karadan gelse süreriz denize
Allâhu ekber sedâsıyla çıkarız gündüze

Anzak burnunda bir ilerleyiş var
Bu cepheyi bekleyen bir mehmetcik var
Elinde piyâde tüfeği ucunda süngüsü var
Dilinde tekbir Allâhu ekber sedâsı var

Tıkandı küffâr nefes nefese conk bayırında
Tuttu nefesini mehmetcik süngüsü namluda
Atıldı küfrün üstüne taarruzu Allah uğrunda
Allâhu ekber Allâhu ekber mehmetcik şehadet yolunda

Bu had islâmın son haddıdır geçilmez
Bu boğaz namusu bekler zırhlı geçirmez
Burası Çanakkaledir bu semâdan al bayrak inmez
Bu yol şehitlerle mühürlendi burdan geçilmez

Ey şehit evlâdı sakın unutma ecdâdı
Ve asla Unutma garbın sana koyduğu adı
Sen Türk oğlusun Türklüğünle yaşat imânı
Verme dünyâları alsanda bu cennet vatanı