CANTANEM

Gözlerime gayrı perde takmalı
Umudum toprağa düşüyor cantanem
Elli yıllık ömrümü toptan yakmalı
Can evim heyelan yaşıyor cantamem
Her sarsıntı bir parcamı alıyor
Gönle ateş dilde bir ah kalıyor
Ecel her fırsatta haber salıyor
Ruhum ona doğru koşoyor cantanem
Mevaradır düşler yol bitmez oldu
Gözyaşım kurudu yine kan doldu
Hazan olmasa da güllerim soldu
Sabır dediğim de taşıyor cantanem
Gülistan bağında güller açmıyor
Kanadı kırılmış turnam uçmuyor
Geç diyorum deli gönül geçmiyor
Gayrı dert boyumu aşıyor cantanem
Bir kırık sazım var döşüme çektim
Hüzün yaylasına gonca gül ektim
Rahmana yöneldim boynumu büktüm
Bütün damarlarım üşüyor cantanem
Kul Garip olamam garip kulum ben
Çürüsün bedenim dökülsün bu ten
Yeter ki hakkını helal eyle sen
Her zerrem bir ayrı pişiyor cantanem