Çaresizlik ve yalnızlığı benimsemiş bulunmaktayım. İnsan içine çıkasım,bir adım dahi atasım gelmiyor. İnanın hiçte iyi değilim. Kendi kendimi avutur,acılarımı içimde yaşar oldum. Hiçbirinizin beni anlamadığı gerçeği de var tabii. Sizden beni anlamanızı beklemiyorum,bekleyemem de. Ama bir tık olsun anlayış görmek isterim. Defalarca hatırlatıp,insanın yüzüne vura vura hiç haz almadığı bir konuyu dile getirmek koyuyor,acıtıyor. Bilmiyorsunuz her gece yatmadan önce ağlama alışkanlığımın olduğunu. Tahmin edemiyorsunuz,düşünemiyorsunuz. Sen kim ki beni yargılıyorsun? Sizlerden, lanet olası öngörü cümlelerinizden ve bilmişlik taslama hallerinizden iyice sıkıldım. İnsan az da olsa karşısındaki kişinin yerine koyabilmeli kendini. Biraz olsun anlayabilmeli. Üzgünüm, sizi insan yerine koyduğum için. Sizleri önemseyip sözlerinizi dikkate aldığım için. Tüm hatayı kabul görüyorum. Suç bende, yara bende. Anlayacağınız yine bana hüsran yine bana zaman. .