Cırcır böceklerinin uyutmadığı bir ağustos gecesi karar verdim dünyayı değiştirmeye. çok iyi hatırlıyorum o geceyi yatağımda uzanmış tavanı izlerken plan yapıyordum her şey kusursuzdu tabi. yıllar sonra bugün 'dünyayı değil ama dünyamı değiştirdim' gibi klişe bir cümle kurmaya bile razıyım ama maalesef her şey boka battı ve o günlerden sadece gülünç hatıralar kaldı. piyalistte yine salvi çalıyor. büyük yangınların şarkıları var içimde yaklaşık 2 sene önce sahip olduğum her şeyi ateşe verdim ve karşısına bir sandalye koyup izledim. yangın sönüp külleri kalana dek izledim. fotoğraflar yandı ateşi içime düştü kitaplar yandı bende yandım. şimdi elimde kalan belki birkaç metalik ve sakladığım küller. Her gece derin bir uykuya dalıyorum. Bir daha uyanmamak için uyuyorum ama başaramıyorum. Her gece ne kadar derin uyuduysam her sabah tekrar uyanıyorum. Ve yine bir sabah uyanıyorum ve kendimi başak tarlasında dolanırken buluyorum. Ne yapıyorum burada? Yakabileceğim daha büyük yangınların yeni adresi olabilir mi yada küllerimi savurabileceğim uçsuz bucaksız bir boşluk mu? Bulunduğun durum seni nereye sürükler kimin peşinden gidersin kimden kaçarsın nerede soluklanırsın hangi sokak çalgıcısına eşlik edersin hangi dilenciyle arkadaş olursun kaç kardeşin olur sokaklarda kaç kere kendini kaybedip tekrar bulursun kaç kişi seni geri döndürebilir kaç kişi kaç canlı kaç varlık kaç eşya kaç anı kaç düş işte hepsi bu.. Bu kadar, burda gördüklerin kadar bu başak tarlasındaki her bir başak kadar. Bütün evren tek bir şekle girdi ve önüne serildi. Her şey bir başak tarlasına sığdırıldı, tarlanın tanrısı sensin başak tarlasının tanrısı sensin ve ne yapacağını bilmiyorsun. Tek bir hareket yeter. Çak kibriti ve yak bütün evreni. Bitir hayatı, yoket evreni. Her şeye bir yangınla son ver yada savur küllerini bütün evrene. Tarladaki her bir başağa savur savur ki hepsi anlasın tanrı öldü, başak tarlasının tanrısı küllerini savurdu ve intihar etti. Ölümsüz olan tanrı kendi ölümüne sebep oldu. Desinler ki evren artık başıboş. Bir tanrısı yok başaklar yalnız ve kaderine terkedildi. Şimdi söyle bana ne yapmalıyım küllerimi savurayım mı yoksa yeni yangınlar mı başlatayım. Sanırım ikisinide yapmayacağım çünkü bazı şeylerin sonu olmaz. Bitmez. Bilinmeyene doğru yol alır ama asla bir varış noktası bulunmaz. Şimdi sorun olayı etkileyen her şeyin. Başlangıcı başlatan tek şeyin, sebebini bilmediğin her şeyin, kafandaki soruların hepsinin yani her şeyin ve hiçbir şeyin.